Oto fragment tekstu „Nektar Mowy Mandziuśriego”, będącego komentarzem do Bodhisattwaczarjawatary, napisanym przez Khenpo Kyntu Palden w XIX wieku. Jest to […]
W języku tybetańskim duma, to nga-gjal ང་རྒྱལ་. W wielu dialektach czyta się to jako ngadzial. Ciekawa jest etymologia tego wyrazu: […]
W tym artykule będą pojawiać się materiały związane z nauką języka tybetańskiego. Stanowią one uzupełnienie lekcji, których cykl będę prowadzić […]
༄༅། ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལྔ་ལྡན་རྟོགས་པའི་མགུར། ciakgja cienpo nga den tokpej gur Pięć punktów mahamudry – pieśń urzeczywistnienia. དཔལ་ཕག་མོ་གྲུ་པའི་ཞབས་ལ་འདུད། pal phagmo drupej sziab la […]
Po tybetańsku: tendrel jenlak ciu nji རྟེན་འབྲེལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ W sanskrycie: dvādaśāṅga-pratītyasamutpāda
Nowy cykl wykładów na YouTube. Będzie to objaśnianie Sutry Pradżniaparamity, zwanej powszechnie „Sutra serca”. Dużo więc czasu poświęcę na rozważania […]
W związku ze zbliżającym się Świętem Zmarłych jedna z oficjalnych instytucji przygotowuje publikację prezentującą podejście różnych wyznań do kwestii pochówku […]
Zostałem zaproszony do wzięcia udziału w uroczystościach pogrzebowych pani profesor Marii Janion. 4 września 2020 roku nad grobem modlili się: […]
W języku tybetańskim: dziangciub lam-gi drynma.W sanskrycie: bodhi-patha-pra-dipam.
Kiedy wiosną tego roku pojechałem do Berlina, aby spotkać Jej Eminencję Dzietsun Khandro Rinpocze, uzyskałem sposobność porozmawiania przez chwilę z Rinpocze sam na sam. Przy tej okazji Rinpocze życzliwie dopytywała się, co słychać u Jangsi Tengi Rinpoczego. Gdy już opowiedziałem o najważniejszych rzeczach, pozwoliłem sobie na podzielenie się osobistym doświadczeniem.
Powiedziałem, że: „im więcej czasu upływa od tego, gdy Kjabdzie Tenga Rinpocze opuścił swoje ciało, tym bardziej odczuwam jak błogosławieństwo Rinpoczego wciąż jest ze mną. Właściwie z upływem lat coraz bardziej czuję, że Rinpocze stale jest ze mną i jego obecność we wszystkim mi towarzyszy”.
Khandro Rinpocze skwitowała to niezwykle zwięzłą, głęboką i pełną inspiracji nauką. Chciałbym się nią podzielić, gdyż rzuca światło na relację Nauczyciela i ucznia. Rinpocze powiedziała:
„Tak właśnie jest w przypadku wielkich Mistrzów! Zazwyczaj dopiero, kiedy zabraknie ich fizycznego ciała, zaczynamy doceniać to, co tak naprawdę wnoszą sobą do naszego życia. Zaczynamy doceniać ich właściwości i błogosławieństwo. Kiedy są jeszcze obecni w swym ciele, mamy skłonność do traktowania ich jako zwykłych ludzi – skupiamy się na ich ludzkich cechach – i to przesłania nam możliwość docenienia prawdziwego znaczenia Lamy.”
