Nowy cykl wykładów na YouTube. Będzie to objaśnianie Sutry Pradżniaparamity, zwanej powszechnie „Sutra serca”. Dużo więc czasu poświęcę na rozważania […]
W związku ze zbliżającym się Świętem Zmarłych jedna z oficjalnych instytucji przygotowuje publikację prezentującą podejście różnych wyznań do kwestii pochówku […]
Zostałem zaproszony do wzięcia udziału w uroczystościach pogrzebowych pani profesor Marii Janion. 4 września 2020 roku nad grobem modlili się: […]
W języku tybetańskim: dziangciub lam-gi drynma.W sanskrycie: bodhi-patha-pra-dipam.
Dziś rano, 10 lipca 2020 roku, nasz wadżra-brat, wieloletni przyjaciel i nauczyciel, Lama Geleg Paldzior odszedł z tego świata w […]
Poniższą pieśń, w nieco krótszej wersji, można znaleźć w kilku zbiorach pieśni Milarepy. Jednak ta dłuższa wersja znajduje się jedynie […]
W połączeniu z cyklem wykładów o podstawach nauk buddyjskich, emitowanych na YouTube, pojawiły się także filmiki, w których odpowiadam na […]
Wyróżniamy dwa rodzaje praktyki rozwijania bodhiczitty:
1) praktyka bodhiczitty aspiracji,
2) praktyka bodhiczitty zastosowania.
Przygotowanie
Kiedy siadamy do medytacji, przede wszystkim staramy się, aby było nam wygodnie. Zwykle zaleca się usiąść na ziemi, w siadzie skrzyżnym z wyprostowanymi plecami. Taka pozycja sprzyja zachowaniu jasności umysłu, ale gdyby sprawiała nam trudność, to z powodzeniem można w trakcie tego ćwiczenia siedzieć także na krześle. Najważniejsze, aby kręgosłup był wyprostowany. Lepiej nie przyjmować pozycji leżącej czy półleżącej, która powoduje popadanie w zbytni relaks i ospałość.
Właściwa medytacja
Rozpoczynając medytację, najpierw wyrażamy w myślach szczere życzenie:
Oby wszystkie istoty, które są przede mną były szczęśliwe.
I pozwalamy, aby to pragnienie rozprzestrzeniło się na wszystkich, którzy znajdują się wszędzie przed nami – aż do bezkresnej dali. Życzymy im zarówno doczesnego szczęścia, wolności od wszelkich udręk, spełnienia wszystkich dobrych pragnień i aspiracji, jak i ostatecznego szczęścia Przebudzenia. Podtrzymujemy w sobie tę myśl tak długo, jak długo nie stanie się to nużące, dopóki nie poczujemy, że zbliża się rozproszenie. W miarę możliwości staramy się wzbudzać w sobie jak najszczersze pragnienie szczęścia dla wszystkich, bez rozróżniania na bliskich, wrogów i istoty nam obojętne. Każdy tak samo chce być szczęśliwy i każdemu życzmy tego jednakowo. Nawet jeśli nie potrafimy wzbudzić w sobie całkiem szczerego, poruszającego serce pragnienia szczęścia dla innych i musimy nieco sztucznie wytwarzać w sobie taką myśl, to i tak ćwiczenie takie ma bardzo głęboki sens i przynosi dobre rezultaty.
Gdy czujemy, że myślenie o wszystkich tych, którzy są przed nami, już nas znużyło (czasem może to być po parunastu sekundach, a czasem po paru minutach, i nie należy kierować się tu zegarkiem, ale wewnętrznym poczuciem, na ile faktycznie jesteśmy w stanie utrzymać koncentrację), wtedy myślimy:
Oby wszystkie istoty, które są po mojej prawej stronie, były szczęśliwe.
I w podobny sposób kierujemy dobre życzenia w tę stronę.
Po pewnym czasie myślimy:
Oby wszystkie istoty, które są z tyłu za mną, były szczęśliwe.
Kolejno:
Oby wszystkie istoty, które są na lewo ode mnie, były szczęśliwe.
Następnie przechodzimy przez pośrednie kierunki, myśląc o wszystkich istotach, które się tam znajdują:
z przodu po lewej
z tyłu po lewej
z tyłu po prawej
z przodu po prawej
W końcu myślimy o wszystkich, którzy znajdują się powyżej, i na końcu poniżej nas samych.
Kiedy już przejdziemy przez wszystkie dziesięć kierunków (4 główne, 4 pośrednie, zenit i nadir), na koniec myślimy:
Oby wszystkie istoty zawsze i wszędzie były szczęśliwe.
I próbujemy przez jakiś czas pozostawić umysł w stanie, w którym nasze dobre życzenia wypełniają przestrzeń we wszystkich kierunkach.
Zakończenie
Kończąc medytację i przechodząc do codziennych aktywności staramy się utrzymać ten stan umysłu tak dobrze, jak tylko potrafimy.
Tę krótką medytację można wykonywać nawet kilka razy dziennie, przynosi ona bowiem ogromny pożytek.
