Kiedy wiosną tego roku pojechałem do Berlina, aby spotkać Jej Eminencję Dzietsun Khandro Rinpocze, uzyskałem sposobność porozmawiania przez chwilę z […]
Są to wykłady z weekendowego seminarium z maja 2015. Najpierw podaję trochę ogólnych wyjaśnień o tym, czym jest postawa Bodhisattwy, czyli bodhiczitta. […]
Znalazłem stare zapiski na swoim dysku. Sporo czasu od tamtej podróży upłynęło i dużo się zmieniło i w świecie, który […]
25-06-2019 zmiany redakcyjne w ostatnich akapitach każdego z trzech pierwszych rozdziałów Pierwszy Obrót Kołem Dharmy Pierwszy raz Budda Siakjamuni nauczał […]
Pierwsza konferencja tłumaczy w Grabniku miała miejsce w maju 2009 roku. Spotkaliśmy się wówczas w gronie tłumaczy i edytorów tekstów, […]
Jeden z przyjaciół zadał mi ostatnio pytanie: „Czytałem sobie o Dhjani Buddach i naszło mnie pytanie, kim jest właściwie Dordże […]
Sanskryckie słowo Budda (w tym samym znaczeniu jest używane także w języku pali), będące zbitką bud-dha, pochodzi od rdzenia budh, […]
ཆུ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྡན་ནི། Kto był w Indiach, wie pewnie, jak wyglądają błotniste, nagrzane tropikalnym słońcem sadzawki czy mętna woda rzek. Nie przynoszą […]
Tekst ten jest wyciągiem ze „Stu tysięcy nauk Gampopy” [rje dwags po rin po chei bka’ ‚bum]. Są to więc […]
Po tym, gdy świadomość łączy się z białym elementem od ojca i czerwonym elementem od matki: Przez pierwsze 29 dni […]
Przygotowanie
Kiedy siadamy do medytacji, przede wszystkim staramy się, aby było nam wygodnie. Zwykle zaleca się usiąść na ziemi, w siadzie skrzyżnym z wyprostowanymi plecami. Taka pozycja sprzyja zachowaniu jasności umysłu, ale gdyby sprawiała nam trudność, to z powodzeniem można w trakcie tego ćwiczenia siedzieć także na krześle. Najważniejsze, aby kręgosłup był wyprostowany. Lepiej nie przyjmować pozycji leżącej czy półleżącej, która powoduje popadanie w zbytni relaks i ospałość.
Właściwa medytacja
Rozpoczynając medytację, najpierw wyrażamy w myślach szczere życzenie:
Oby wszystkie istoty, które są przede mną były szczęśliwe.
I pozwalamy, aby to pragnienie rozprzestrzeniło się na wszystkich, którzy znajdują się wszędzie przed nami – aż do bezkresnej dali. Życzymy im zarówno doczesnego szczęścia, wolności od wszelkich udręk, spełnienia wszystkich dobrych pragnień i aspiracji, jak i ostatecznego szczęścia Przebudzenia. Podtrzymujemy w sobie tę myśl tak długo, jak długo nie stanie się to nużące, dopóki nie poczujemy, że zbliża się rozproszenie. W miarę możliwości staramy się wzbudzać w sobie jak najszczersze pragnienie szczęścia dla wszystkich, bez rozróżniania na bliskich, wrogów i istoty nam obojętne. Każdy tak samo chce być szczęśliwy i każdemu życzmy tego jednakowo. Nawet jeśli nie potrafimy wzbudzić w sobie całkiem szczerego, poruszającego serce pragnienia szczęścia dla innych i musimy nieco sztucznie wytwarzać w sobie taką myśl, to i tak ćwiczenie takie ma bardzo głęboki sens i przynosi dobre rezultaty.
Gdy czujemy, że myślenie o wszystkich tych, którzy są przed nami, już nas znużyło (czasem może to być po parunastu sekundach, a czasem po paru minutach, i nie należy kierować się tu zegarkiem, ale wewnętrznym poczuciem, na ile faktycznie jesteśmy w stanie utrzymać koncentrację), wtedy myślimy:
Oby wszystkie istoty, które są po mojej prawej stronie, były szczęśliwe.
I w podobny sposób kierujemy dobre życzenia w tę stronę.
Po pewnym czasie myślimy:
Oby wszystkie istoty, które są z tyłu za mną, były szczęśliwe.
Kolejno:
Oby wszystkie istoty, które są na lewo ode mnie, były szczęśliwe.
Następnie przechodzimy przez pośrednie kierunki, myśląc o wszystkich istotach, które się tam znajdują:
z przodu po lewej
z tyłu po lewej
z tyłu po prawej
z przodu po prawej
W końcu myślimy o wszystkich, którzy znajdują się powyżej, i na końcu poniżej nas samych.
Kiedy już przejdziemy przez wszystkie dziesięć kierunków (4 główne, 4 pośrednie, zenit i nadir), na koniec myślimy:
Oby wszystkie istoty zawsze i wszędzie były szczęśliwe.
I próbujemy przez jakiś czas pozostawić umysł w stanie, w którym nasze dobre życzenia wypełniają przestrzeń we wszystkich kierunkach.
Zakończenie
Kończąc medytację i przechodząc do codziennych aktywności staramy się utrzymać ten stan umysłu tak dobrze, jak tylko potrafimy.
Tę krótką medytację można wykonywać nawet kilka razy dziennie, przynosi ona bowiem ogromny pożytek.