W sanskrycie: catuḥpratisaraṇa; po tybetańsku: རྟོན་པ་བཞི་ tynpa szi) གང་ཟག་ལ་མི་རྟོན་ཆོས་ལ་རྟོན། gangzak la mi-tyn cie la tyn Nie polegaj na człowieku, lecz na Dharmie. […]
Jako dodatkowy element do rozważań na ten temat może posłużyć fragment dokumentu „Nasze wartości, wizja, zadania i cele” Europejskiej Unii […]
Mam nadzieję, że zamieszczenie skanu tego starego artykułu nie łamie niczyich praw autorskich, a jest raczej zareklamowaniem tego dobrze i […]
Oto wyjaśnienie słowa mantra, jakie znajdujemy w tekstach tantr. Ukazuje ono ostateczne znaczenie mantry, czy też to, co mantra oznacza […]
W 2001 roku moja żona – Agnieszka – spisała, zredagowała i złożyła broszurkę z wykładu, jaki przeprowadziłem w połowie lat […]
Krótka guru joga rdzennego Lamy Karmapy Najpierw Schronienie i bodhiczitta. Ponad moją głową na podstawie z lotosu, słońca i księżyca […]
Jego Eminencja Drubłang Sangje Njenpa Rinpocze podczas swojej podróży w czerwcu 2007 roku do klasztoru Bencien w Khamie udzielił cyklu […]
Oto fragment tekstu „Nektar Mowy Mandziuśriego”, będącego komentarzem do Bodhisattwaczarjawatary, napisanym przez Khenpo Kyntu Palden w XIX wieku. Jest to […]
W języku tybetańskim duma, to nga-gjal ང་རྒྱལ་. W wielu dialektach czyta się to jako ngadzial. Ciekawa jest etymologia tego wyrazu: […]
W tym artykule będą pojawiać się materiały związane z nauką języka tybetańskiego. Stanowią one uzupełnienie lekcji, których cykl będę prowadzić […]
Jako dodatkowy element do rozważań na ten temat może posłużyć fragment dokumentu „Nasze wartości, wizja, zadania i cele” Europejskiej Unii Buddyjskiej, z dnia 27 września 2013 r.
„Wszystkie szkoły buddyjskie są inspirowane naukami Siddharty Gautamy, znanego także jako Budda Siakjamuni, który żył około 2600 lat temu. Obecnie buddyzm jest czwartą, pod względem zasięgu, religią na świecie.
Buddyzm ma cechy występujące jednakowo w religii, filozofii i nauce, ale nie można go ograniczać do żadnej z nich. Dlatego zajmuje on niezwykłe miejsce w europejskim krajobrazie religijnym, filozoficznym i naukowym.
Podobnie jak inne religie, buddyzm wzywa nas do zadawania najgłębszych z możliwych pytań egzystencjalnych. Istnieją w nim świątynie, osoby świeckie, mnisi, mniszki, zakony, rytuały i modlitwy; oferuje on także medytacje i trening duchowy. Z drugiej strony, podobnie jak filozofia, metodologia buddyjska nie jest dogmatyczna i opiera się na wnikliwej analizie logicznej. Jest on empiryczny i zakorzeniony w tradycji nie-teistycznej, tak jak nauka.
Dlatego buddyzm jest w stanie rzucić nowe światło na nasze tradycyjne definicje, kategorie i przyjęte z góry osądy, co może przynieść lepsze zrozumienie międzykulturowe i interdyscyplinarne.
Wpływ buddyzmu na kulturę europejską zaczął się koło 2000 lat temu, w czasach Aleksandra Wielkiego. Filozofowie greccy, jak Pyrron z Elidy[1], którzy podróżowali z Aleksandrem do Indii, pozostawali pod silnym wpływem buddyzmu. Buddyjscy mnisi i teksty buddyjskie były znane w Europie przedchrześcijańskiej.”
[1] Żył w latach 360-286 p.n.e., założyciel szkoły sceptyckiej (przyp. tłum.)